Een lange boottocht op de Yangtze River

Een reisverhaal van koude schoonheid en melancholie

Het is inmiddels al vijf dagen geleden ben ik vertrokken vanuit Chonq Qing voor een bootcruise van drie dagen en drie nachten op de Yangtze River (de langste rivier in China, en de op twee na langste van de wereld). In de Yangtze River zijn de Chinezen de grootste waterdam ter wereld aan het bouwen, in het engels de three gorges dam genoemd. De dam zal de Chinezen in 10 procent van hun totale electriciteit behoefte voorzien. In belangrijke mate dient de dam dus een economisch doel; electriciteit winning en het ontwikkelen van de arme provincie waar de dam is gesitueerd. De Chinese regering legt de nadruk op de andere functie; de bescherming tegen overstromingsgevaar, langs de oevers van de Yangtze wonen namelijk veel mensen. De dam heeft echter ook een keerzijde, door het bouwen van de dam zal het waterpijl van de rivier stijgen met maar liefst 175 meter, een rivier wordt zo een meer. Langs de oevers van Chong Qing tot Yichang moeten zo'n twee miljoen mensen hun huis en vruchtbare landbouw grond verlaten en hun heil zoeken hoger op de berg(slechte landbouwgrond) of in nieuwe steden. De compensatie voor de getroffen inwoners van het gebied is een complexe en kostbare operatie, en er kan met enige zekerheid gezegd worden dat de meeste inwoners erop achteruit gaan. Naast het verlies van vruchtbare landbouw grond, steden en dorpen, heeft de dam ook zijn impact op de natuur. Kostbare, mooie landschappen gaan verloren, en aangezien Chong Qing zijn rioolwater gewoon loost in de rivier is er een serieus ecologisch gevaar. Het rioolwater zal niet langer makkelijk doorstromen en oplossen in het water, maar zinken naar de bodem in het nieuw ontstane meer. Met de stijging van het water gaan ook een aantal historische tempels en dorpen verloren. Al met al heeft het project dus veel kanten, en ik vind het als sociaal geograaf erg interessant.

Ik zal nu verder vertellen over de bootcruise, vanuit dit Chinese internet cafe. Kuche kuche tussen het schrijven door van de kettenrokende Chinezen om me heen. Het is het eerste echte internetcafe dat ik in China bezoek, gelegen in de kleine stad Yichang. Chinese jongeren om me heen zijn aan het counter-striken, age of empiren (editie zoveel...), chatten, online kaarten, films en tv kijken en een of ander fantasy spel (Krisjan en Anneriek) aan het spelen.

Dag 1
In de avond ga ik aanboord van het schip en drop ik mijn spullen in mijn cabine. Samen met drie andere Chinezen deel ik een kamer, met een zeer krakkemikkige wc (na drie maal indringend vragen, werd hij gemaakt) en een te ranzige douche. De boot zelfs is trouwens ook heel amateuristisch aan elkaar gelast, niet zoals ik het van Papa Jan geleerd heb. Het aanboord gaan is chaotisch, met veel luide Chinezen en hun bagage. Ik wordt meteen door het enig engelse sprekende staflid aangesproken voor een zogenaamd 'VIP' ticket van 5,5 euro voor het upperdeck. Godverdomme, dat zit dus niet bij de prijs inbegrepen. Toch maar zo'n VIP ticket gekocht, want ik wilde wel onbeperkt thee en een mooi uitzicht. Maar het is soms echt frustererend reizen in China, overal vragen ze geld voor! Ik raak in gesprek met mijn kamergenoot en we gaan samen naar de VIP ruimte, daar geeft hij mij zijn telefoon> zijn vrouw aan de lijn. Ze blijkt een Englisch Learning School te hebben en is op zoek naar leraren, of ik niet misschien leraar wilde zijn op haar school. Ik belooft om mijn contact info te geven aan haar man en toen opgehangen. Heel grappig, hoe snel dat ging.

Na een nacht van luide roggels van de oude man die ook in mijn cabine slaapt begint de dag grijs en mistig. Deze aardige oude man kitste werkelijk waar gewoon op de grond in de cabine, jakkes. Helaas blijft het de hele dag grijs en mistig, dus heel veel kon ik niet zien. Leuk was dat ik contact had met een groep Chinezen, twee mensen van een groep van acht konden gebrekkig engels. Ik heb zelfs een aantal keer samen met hun gekaart.

Dag 2
Dag twee was het 'goed' weer, we konden dus veel zien vanaf de boot, wel was het natuurlijk ijzig koud. Mooi was het landschap van groene bergen, met landbouwgrond kleine huizen en soms een stad. Op het moment van de bootcruise was het water al met 156 meter gestegen, dus een groot deel van het originele landschap was onder het water verdwenen. Het was raar en triest om wegen gewoon in het water te zien eindigen, huizen te zien waarvan je weet dat ze onder water komen te staan.
In de middag zijn we overgestapt op een kleinere boot voor een tocht door de smalle three gorges en daarna op een nog kleinere boot voor een tocht op de mini three gorges. Vooral de laatste tocht was erg mooi en indrukwekkend. In de morgen ontmoette ik de enige andere twee Westerlingen op de boot, een gepensioneerd frans echtpaar. Met hun heb ik een aantal keer samen gegeten, aardige mensen.
's Avonds heb ik hot pot (Chinese fondue) gegeten met de groep Chinezen, dat was heel gezellig en lekker. De groep bleken werknemers te zijn van een 'river design' company, engineers. Ze waren op bedrijfsuitje.

Dag 3
Helaas was het weer weer slecht, mistig en koud, het was nog wel de dag van de dam. 's Middags gingen we aan land met onze bagage en stapten we in de bus. De bus bracht ons naar de dam, waar helaas het uitzicht zeer slecht was. Daar baalde ik echt van, dan maar een boekje en dvd gekocht (na een stevige bargain) om het thuis allemaal eens goed te bekijken. Aan de kant van het meer was het zicht niet goed, echter aan de andere kant was het zicht beter. Daar drong de grootsheid van het project nog eens door me heen. Het is onvoorstelbaar dat mensen in staat zijn om zo'n bouwwerk te bouwen. Je zag de Chinezen ook trots rondlopen en foto's nemen, voor hun is het echt een symbool van vooruitgang van China. Het is een teken naar de wereld dat China modern is, een grootmacht, in staat is tot het bouwen van de grootste dam ter wereld. Ik was niet de enige Nederlander die de dam bezocht, tegelijk met mij kwam een hele bus westerlingen aan bij de dam. Tsja, wij Nederlanders worden toch aangetrokken door waterprojecten. Ik moest niet zoveel van die Nederlanders hebben, met hun sjieke kleding en rollende rrrrrr.

's Avonds ben ik met het franse echtpaar mee gegaan naar het hotel wat hun gereserveerd hadden, een viersterren hotel. Daar heb ik na wat bargaining toch een luxe kamer voor een goede prijs kunnen regelen. Dat was echt prettig om een goede douche te nemen en even uit te rusten na de toch wel lange boottocht. We zijn samen de stad ingegaan en hebben heerlijk gegeten in een lokaal restaurantje. Het bestellen was verwarrend en komisch (engels menu of plaatjes, tjsa die hebben ze hier niet!). Uiteindelijk heb ik een aantal borden aangewezen op andere tafels, dat snapten ze wel. De maaltijd was heerlijk, heel pittig maar goed. En toen naar het hotel terug, voor een nacht in een goed bed.

Vandaag reis ik verder naar Xian, vanmiddag vertrekt de trein om vijf uur. Morgen om negen uur ben ik de stad van het Terracota warriors, de oude stadswal en de pagoda's.

gegroet
Jang Kong