Registreren, geuren, shoppen en mensen massa's

Dinsdag heb ik me geregistreerd bij de universiteit. Een heel gedoe allemaal maar gelukkig heeft mijn buddy me heel goed geholpen. Alleen had ik het nooit gekunt. De juiste gebouwen vinden is al moeilijk, de campus met zijn vele gebouwen en grote hoogteverschillen lijkt voor mijn nog een doolhof, met allerlei gangen, liften en trappen.

Woensdag ben ik met Jasper en Menno, twee andere nederlandse exchange studenten, naar het centrum geweest. Grote mensenmassa's, winkel centra waar geen eind aan lijkt te komen, een Mac Donalds die propvol zit waar mensen van hun tafels gestuurd worden omdat ze er te lang zit. Het is tenslotte fastfood, dus je kan maar even gezien worden in deze 'consumenten tempel' van het Westen. Apart zijn de soort elektronica bazaars. Je gaat een gebouw binnen en daar is dan een soort beurs/markt met allemaal kleine computer, labtop, cameras, cd's winkeltjes. Met een routing a la ikea, 1 gigantisch lange kronkelende gang, zonder mogelijkheden om af te snijden. Erg leuk om in rond te dwalen.

Sommige dingen zijn hetzelfde als het westen, maar er zijn tot nu toe meer dingen anders. Zo zijn de geuren zeer typisch hier. Van sommige geuren uit restaurants of winkels ga je neusharen recht overeind staan. Ook de uitlaatgassen, met ongelooflijke hitte zijn geen pretje. (Ja, het is hier lekker warm, zeg maar gerust heet, en ook vochtig)

Taxi, buddy en 18 hoog

Mijn buddy heeft een uur op mij staan wachten op het vliegveld. Ze was dan ook zeer blij dat ze me uiteindelijk zag. We zijn toen met een futuristische trein vertrokken naar het centraal station. In de trein zag je de hoge flatgebouwen voorbijzoeven afgewisseld met groene bergen, echt een totaal andere omgeving. Het was echt bizar, want in de trein zat ik Frans met mijn buddy te praten (praten, praten, eerder hakelen)! Ja, frans. Ze studeert namelijk frans en italiaans en ze wilde even oefenen. Vanuit de trein naar een taxi op naar de student hall. In de taxi zag ik de stad voor het eerst, wat een drukte, overal auto's, grote reclameborden. Wegen die over en onderelkaar door gaan, hoge gebouwen, vele andere taxi's.

Mijn buddy heeft me afgezet bij mijn student hall. Een nieuw gebouw van 24 verdiepingen hoog, met alleen maar studenten. Het is vrij goed geregeld allemaal soms zelfs wat te. Zo moet ik als binnenkom me altijd aanmelden met een speciaal pasje en weer afmelden als ik vertrek. Bezoekers moeten opgeschreven worden, en moeten zich ook weer uittekenen. Mijn kamer is op de achttiende verdieping. Toen ik voor het eerst uit het raam keek schrok ik wel even, oeij dat is echt hoog. Maar ik heb wel een prachtig uitzicht op Hong Kong. Ik kijk op het water, zie achter kleine eilanden en nog een aantal flats en wegen voor me. Op het water varen boot af en aan. Zeker als de zon ondergaat is het prachtig.
De kamer deel ik met een chinees, aardige jongen die ik nog niet veel gezien heb omdat hij introductie heeft.

Reis, Aankomst en strenge douane

Zittend op deze stoel in een rustig computerlokaaltje hier in mijn student hall. Zal ik wat vertellen over de reis. Pffff. die duurde lang zeg. Eerst vanuit Tilburg naar Schiphol met de auto, daar afscheid genomen, inchecken, tijdschriften inslaan en hup het vliegtuig in. Voor een korte vlucht naar London Heathrow, daar aangekomen moest ik zo'n vijf uur wachten voor mijn volgende vliegtuig. Gelukkig was de service goed van British Airways en de lange vlucht van 12 uur kwam ik wel door met 2 filmpjes en de gebruikelijke o zo heerlijke vlietuigmaaltijden. Reizen vind ik leuk, lekker onderweg zijn, maar een belangrijk onderdeel van reizen is helaas wachten en daar heb ik toch wel een hekel aan. Eenmaal geland in Hong Kong, moest ik aansluiten in de lange rij voor visum controle, zeer gewichtig werden er een drietal stempels in mijn paspoort gezet. Alleen de laatste horde moest ik nog nemen op het luxe vliegveld, de douane. Deze horde bleek toch even te hoog voor mij te zijn. Ik werd uit een hele groep mensen gepikt voor een grondige controle van mijn tas. Verdomme. Ik moest een soort zijruimte in, waar mijn tas op een lopende band werd gelegd. Samen met de douanier heb ik mijn hele tas leeggehaald. Daar kreeg ik het wel even benauwd van, al die mannetjes in strenge pakjes die een beetje in jouw tas gaan zitten wroeten. Maar gelukkig kon ik na de controle door lopen.

Het Begin

Hierbij open ik mijn Blog. Ik ga mijn verblijf in het verre Oosten verslaan op deze pagina. Een half jaar studeren aan de University of Hong Kong, een unieke toevoeging aan mijn studie Sociale Geografie in Utrecht. Indrukken, vergezichten, ervaringen, gekke voorvallen, rare chinezen ik zal het allemaal op deze pagina planten. Ook hopelijk prachtige foto's en misschien wel geluidsfragmenten uit de wereldstad komen op mijn blog Jang Kong. Natuurlijk hoop ik veel reacties te krijgen van jullie, dus aarzel niet en schrijf iets onder mijn stukjes. Tot snel.