Geografische info
Voor degene die graag willen weten waar ik nu eigenlijk verblijf die kunnen klikken op de links aan de rechterkant van mijn blog. Onder de link waar? heb ik een satalietfoto van Hong Kong verstopt. Voor de exacte satelietfoto van mijn student hall klik dan op En nu precies!. In het midden van de foto staat mijn student hall, mijn kamer is op de achttiende verdieping met sea-view.
De locatie van mijn universiteit is tien minuten lopen van mijn student hall. Als ik naar het centrum wil kan ik gewoon een bus pakken en dan ben ik daar in vijftien minuten. Van alle universiteiten is de HKU het meest centraal gelegen. Ik ben dan ook erg blij dat ik voor deze universiteit heb gekozen.
Tuesday, September 26, 2006
Monday, September 25, 2006
In de Krant!
Binnen twee weken in de Hong Kongse media te vinden
Raar, maar waar, ik stond vorige week in maar liefst vijf lokale kranten. Kranten die door alle Hong Kongers gelezen worden. Welnu, vraag je je af, hoe heeft het zo ver kunnen komen met die jongen.
Het begon ermee dat mijn buddy werd gevraagd of ik positief was over mijn verblijf in hong kong en op de universiteit. Mijn buddy verzekerde de persoon van de international office dat ik positief was over de hku. Toen kreeg ik een mailtje van de international office of ik mee wilde werken met een interview. Dat vond ik geen probleem, dus toen werd de afspraak gemaakt.
Het interview zou plaats vinden op de officiele introductiedag van alle exchange studenten. Om 1 uur zou het beginnen, voor het interview kregen we uitgebreide instructies van een vrouw die zich heel gewichtig vond. Na lang wachten en van hot naar her te worden gesleept, kon het interview eindelijk beginnen. Alle acht de studenten werd naar hun ervaringen in hong kong gevraagd en waarom ze voor Hong Kong University hadden gekozen. Er waren drie journalisten aanwezig, die moesten lachen om mijn verhaal over rennende mensen op straat, het hektische leven hier en dat ik graag hard werkte maar ook wilde genieten van mijn leven (ze vroegen of ik hier echt wilde werken en wonen). Daarna werden er tientallen foto's genomen van de groep studenten.
Van de international office heb ik de kopieen gehad van de krantenartikelen. Dat was een verassing voor mij om te zien. Een heel artikel in Chinees schrift en dan opeens mijn naam (mijn officiele naam Johannes Leonardus) eruit springend in romaanse letters. Van de acht studenten hadden ze de quotes van een vrouw uit Singapore genomen en die van mij. Nadat dit alles achter de rug was vertelde mijn buddy me het verhaal dat ze mij gezien had op tv! In alle bussen hier is een zogenaamde roadshow, daarin zit nu een commercial van mijn universiteit. In het begin van de commercial loop ik van een trap af (een shot van een seconde). De commercial wordt steeds herhaald dus mijn buddy had me in een busrit drie keer gezien.
Voor alle artikelen kun je hier kijken.
Ik heb aan mijn buddy gevraag om twee artikelen te vertalen. Hieronder is de vertaling te vinden. Zoals altijd gebeurd met interviews, ben ik niet helemaal juist geciteerd, dus het echte verhaal is net iets anders.
Raar, maar waar, ik stond vorige week in maar liefst vijf lokale kranten. Kranten die door alle Hong Kongers gelezen worden. Welnu, vraag je je af, hoe heeft het zo ver kunnen komen met die jongen.
Het begon ermee dat mijn buddy werd gevraagd of ik positief was over mijn verblijf in hong kong en op de universiteit. Mijn buddy verzekerde de persoon van de international office dat ik positief was over de hku. Toen kreeg ik een mailtje van de international office of ik mee wilde werken met een interview. Dat vond ik geen probleem, dus toen werd de afspraak gemaakt.
Het interview zou plaats vinden op de officiele introductiedag van alle exchange studenten. Om 1 uur zou het beginnen, voor het interview kregen we uitgebreide instructies van een vrouw die zich heel gewichtig vond. Na lang wachten en van hot naar her te worden gesleept, kon het interview eindelijk beginnen. Alle acht de studenten werd naar hun ervaringen in hong kong gevraagd en waarom ze voor Hong Kong University hadden gekozen. Er waren drie journalisten aanwezig, die moesten lachen om mijn verhaal over rennende mensen op straat, het hektische leven hier en dat ik graag hard werkte maar ook wilde genieten van mijn leven (ze vroegen of ik hier echt wilde werken en wonen). Daarna werden er tientallen foto's genomen van de groep studenten.
Van de international office heb ik de kopieen gehad van de krantenartikelen. Dat was een verassing voor mij om te zien. Een heel artikel in Chinees schrift en dan opeens mijn naam (mijn officiele naam Johannes Leonardus) eruit springend in romaanse letters. Van de acht studenten hadden ze de quotes van een vrouw uit Singapore genomen en die van mij. Nadat dit alles achter de rug was vertelde mijn buddy me het verhaal dat ze mij gezien had op tv! In alle bussen hier is een zogenaamde roadshow, daarin zit nu een commercial van mijn universiteit. In het begin van de commercial loop ik van een trap af (een shot van een seconde). De commercial wordt steeds herhaald dus mijn buddy had me in een busrit drie keer gezien.
Voor alle artikelen kun je hier kijken.
Ik heb aan mijn buddy gevraag om twee artikelen te vertalen. Hieronder is de vertaling te vinden. Zoals altijd gebeurd met interviews, ben ik niet helemaal juist geciteerd, dus het echte verhaal is net iets anders.
Vertaling Kranten Artikel
Ming Pao
In responding to the news that students sent to the hospitalVice Chancellor Lap-Chee Tsui pointed out that Hong Kong is not suitable for marathon
During the orientation camp of the dormitory “University Hall” of the University of Hong Kong, three students were sent to hospital due to physical exhaust in the 10 km long run and hiking at night. One of them has to be sent to the Intensive Care Unit. The Vice Chancellor Lap-Chee Tsui described that it was an unfortunate incident, he regarded the environment of Hong Kong may not be suitable for running for a long distance. Students should consider whether it is suitable for organizing the marathon in the following years.
Mr. Tsui attended the ‘orientation day for non-local students’ yesterday and claimed that the poor air quality in Hong Kong in addition to the hot humid weather, caused participants’ discomfort even in the public event, would raise an awareness that the students should organize this kind of activity again. As he said, ‘the safety of the students is mostly concerned by the School; therefore, students should especially take care of their health whenever they join any activities.
900 non-local students accommodate at the school halls
Around 900 non-local students from over 30 countries and districts have been accepted by the University of Hong Kong, for exchange program or 3-year courses. There are some ‘new-comers’ including Mongolia, Morocco, Israel, Albania, Pakistan, Luxemburg. There were about 600 non-local students attending yesterday’s orientation ceremony.
Christina Lim, a student from Singapore, talks of her reason of studying at the University of Hong Kong. ‘Many relatives of mine praise that HKU is so renowned and be called: the Oxford University in Hong Kong.’ Another student from The Netherlands, Johannes Leonardus, heard that HK is a never-sleeping city with intense livelihood and HKU is a famous institution; therefore he comes here for being an exchange student to experience it himself. He also mentioned that it is not likely for him staying here to work, ‘Life is stressful here in HK, I still want to enjoy my life.’
Oriental Daily News
The Student enrollment – Meeting point between the East and the West
Coming from more than 30 countries – Students’ claim: Oxford in Asia
Johannes, a student from The Netherlands, stated that Hong Kong is an international city. Not only can he experience the prosperous Chinese Culture, but also comprehend the living style from the West. The living pace in Hong Kong is very fast. The life in HK is totally different from the Netherlands. He would love to learn the Chinese culture here in HK, widen his horizon.
In responding to the news that students sent to the hospitalVice Chancellor Lap-Chee Tsui pointed out that Hong Kong is not suitable for marathon
During the orientation camp of the dormitory “University Hall” of the University of Hong Kong, three students were sent to hospital due to physical exhaust in the 10 km long run and hiking at night. One of them has to be sent to the Intensive Care Unit. The Vice Chancellor Lap-Chee Tsui described that it was an unfortunate incident, he regarded the environment of Hong Kong may not be suitable for running for a long distance. Students should consider whether it is suitable for organizing the marathon in the following years.
Mr. Tsui attended the ‘orientation day for non-local students’ yesterday and claimed that the poor air quality in Hong Kong in addition to the hot humid weather, caused participants’ discomfort even in the public event, would raise an awareness that the students should organize this kind of activity again. As he said, ‘the safety of the students is mostly concerned by the School; therefore, students should especially take care of their health whenever they join any activities.
900 non-local students accommodate at the school halls
Around 900 non-local students from over 30 countries and districts have been accepted by the University of Hong Kong, for exchange program or 3-year courses. There are some ‘new-comers’ including Mongolia, Morocco, Israel, Albania, Pakistan, Luxemburg. There were about 600 non-local students attending yesterday’s orientation ceremony.
Christina Lim, a student from Singapore, talks of her reason of studying at the University of Hong Kong. ‘Many relatives of mine praise that HKU is so renowned and be called: the Oxford University in Hong Kong.’ Another student from The Netherlands, Johannes Leonardus, heard that HK is a never-sleeping city with intense livelihood and HKU is a famous institution; therefore he comes here for being an exchange student to experience it himself. He also mentioned that it is not likely for him staying here to work, ‘Life is stressful here in HK, I still want to enjoy my life.’
Oriental Daily News
The Student enrollment – Meeting point between the East and the West
Coming from more than 30 countries – Students’ claim: Oxford in Asia
Johannes, a student from The Netherlands, stated that Hong Kong is an international city. Not only can he experience the prosperous Chinese Culture, but also comprehend the living style from the West. The living pace in Hong Kong is very fast. The life in HK is totally different from the Netherlands. He would love to learn the Chinese culture here in HK, widen his horizon.
Saturday, September 16, 2006
Een propvolle zaterdag
Hong Kong Island tour en Nighthiking
De HKU organiseerde voor alle exchange studenten een tour op Hong Kong Islands(het centrale eiland, waar ook mijn universiteit is gevestigd), als exchange student zijnde heb ik me bij de groep gevoegd. Vroeg op, verzamelen op de campus, wachten, cappucino bij starbucks, wachten en jawel de bus in. In een dag hebben we de belangrijkste touristische plekken op Hong Kong Islands afgewerkt. Lekker efficient, daar hoef ik zelf niet meer naar toe, ik kan nu gewoon zelf de echte stad ontdekken. Beginnen met een Chinees ontbijt met een soort koffie/thee drank, ehm heel apart..., zoet broodje en een eiig gebakje. Boottochtje in een ware sampan (op motorkracht), rondleiding in een tempel, bezoek aan stanley market (voor de souveniers) en het coastel defense museum. Helemaal gaar en nat (het regende de hele dag) kwamen we terug. Toen ben ik meteen mijn bed ingedoken, en twee uur geslapen.
Na wat gegeten te hebben ging ik naar de kamer van een andere exchange student, Elysse een Canadese, ze vertelde dat ze ging hiken over een uur. Ze had op internet een hiking groep gevonden, en die hadden een nighthiking. Dit klonk mij als muziek in de oren, want ik kon voorlopig toch niet slapen en ik wilde al langer een stevige wandeling in de natuur maken. Dus, snel mijn tas pakken, brood eten en met bus en metro naar het verzamelpunt.
Daar ontmoette we onze medehikers: leider van de avond, een indieer en twee vrouwen van middelbare leeftijd. De leider was een politie agent van middelbare leeftijd. De indieer was vijfentwintig jaar oud, hij woonde al twaalf jaar in Hong Kong. Hij was enthousiast en had interessante verhalen over zijn werk en studie. In totaal waren we dus met zes hikers. Ik kocht nog snel even een regenjack in de 7/11, een 24 uurs winkel die werkelijk overal zit, en we gingen.
's Nachts bergbeklimmen is best spannend kan ik je vertellen, zeker over smalle paden door het bos, met alleen een zaklamp. Maar het is ook heel bijzonder. Tijdens de wandeling hadden we een paar prachtige vergezichten op de stad vol met licht. Het is heel raar, het contrast, compleet donkere groene bergen en de betonnen lichte stad zo dichtbij elkaar. Bij de lange pauze zaten we op een dam, met uitzicht op de bergen aan de ene kant en een gedeelte van de stad aan de andere kant. Langzaam werd het toen licht. Uiteindelijk hebben we van half een 's nachts tot half acht 's ochtends gelopen! Ik vond het geweldig en dook met een tevreden gevoel mijn bed in om er de hele dag niet meer uit te komen.
Als je een paar foto's wilt zien kun je hier kijken (door iemand anders gemaakt).
foto's
De HKU organiseerde voor alle exchange studenten een tour op Hong Kong Islands(het centrale eiland, waar ook mijn universiteit is gevestigd), als exchange student zijnde heb ik me bij de groep gevoegd. Vroeg op, verzamelen op de campus, wachten, cappucino bij starbucks, wachten en jawel de bus in. In een dag hebben we de belangrijkste touristische plekken op Hong Kong Islands afgewerkt. Lekker efficient, daar hoef ik zelf niet meer naar toe, ik kan nu gewoon zelf de echte stad ontdekken. Beginnen met een Chinees ontbijt met een soort koffie/thee drank, ehm heel apart..., zoet broodje en een eiig gebakje. Boottochtje in een ware sampan (op motorkracht), rondleiding in een tempel, bezoek aan stanley market (voor de souveniers) en het coastel defense museum. Helemaal gaar en nat (het regende de hele dag) kwamen we terug. Toen ben ik meteen mijn bed ingedoken, en twee uur geslapen.
Na wat gegeten te hebben ging ik naar de kamer van een andere exchange student, Elysse een Canadese, ze vertelde dat ze ging hiken over een uur. Ze had op internet een hiking groep gevonden, en die hadden een nighthiking. Dit klonk mij als muziek in de oren, want ik kon voorlopig toch niet slapen en ik wilde al langer een stevige wandeling in de natuur maken. Dus, snel mijn tas pakken, brood eten en met bus en metro naar het verzamelpunt.
Daar ontmoette we onze medehikers: leider van de avond, een indieer en twee vrouwen van middelbare leeftijd. De leider was een politie agent van middelbare leeftijd. De indieer was vijfentwintig jaar oud, hij woonde al twaalf jaar in Hong Kong. Hij was enthousiast en had interessante verhalen over zijn werk en studie. In totaal waren we dus met zes hikers. Ik kocht nog snel even een regenjack in de 7/11, een 24 uurs winkel die werkelijk overal zit, en we gingen.
's Nachts bergbeklimmen is best spannend kan ik je vertellen, zeker over smalle paden door het bos, met alleen een zaklamp. Maar het is ook heel bijzonder. Tijdens de wandeling hadden we een paar prachtige vergezichten op de stad vol met licht. Het is heel raar, het contrast, compleet donkere groene bergen en de betonnen lichte stad zo dichtbij elkaar. Bij de lange pauze zaten we op een dam, met uitzicht op de bergen aan de ene kant en een gedeelte van de stad aan de andere kant. Langzaam werd het toen licht. Uiteindelijk hebben we van half een 's nachts tot half acht 's ochtends gelopen! Ik vond het geweldig en dook met een tevreden gevoel mijn bed in om er de hele dag niet meer uit te komen.
Als je een paar foto's wilt zien kun je hier kijken (door iemand anders gemaakt).
foto's
Karaoke in de nacht
Nederlanders gaan naar de kroeg, Chinezen gaan karaoke zingen.
Na het officiele high table dinner was het tijd voor een echte nacht uit met de Hong Kongers. Pak uit, casual kleren aan en met zijn allen de bus in. Er rijden hier tot 2 uur 's nachts dubbeldek bussen door de stad, erg handig. We zaten met zijn allen bovenin de bus, en produceerden een gekakel van jewelste . Er werden mij nog enkele Cantonese scheldwoorden bijgeleerd, die voor de nodige hilariteit zorgden. Aangekomen op de plaats van bestemming gingen we een grote ontvangsthal binnen, aan de balie boekten we een kamer voor een groep van 12 mensen. Na een aantal trappen kwamen we aan bij de kamer, vierkant met een grote bank verdeelt over drie zijden en een grote lage tafel in het midden. Een groot plasma scherm, vier draadloze microfoons, zoutjes en thee waren de ingredienten van de avond. Thee? Ja, thee ze drinken hier de hele avond thee (ice tea, hete thee). Ze hoeven niet eerst liters alcohol naar binnen te gooien voor ze het aandurven om te gaan zingen.
Toen begon het zingen echt, uit een grote database werden nummers geselecteerd en huppakee zingen. Het is geweldig om te zien hoe intens en serieus ze sommige nummers zingen. Of om samen te springen op de banken op een of andere Cantonese rockplaat.
Ik zelf heb nog nummertjes van the beatles gezongen en shame on me van the backstreet boys, westlife.... En in mijn meligheid ging ik op een gegeven moment ook meebleren met de Cantonese popsongs. Ze konden het volgens mij wel waarderen...
Het was echt bizar om mee te maken, in het begin (12 uur) vond ik het heel leuk maar om vier uur 's nachts was ik toch een beetje moe en verveeld. Toen heb ik samen met Lisa maar een taxi naar huis genomen. Ik hoorde achteraf dat ze tot vijf uur 's ochtends waren door gegaan en daarna nog waren gaan ontbijten ergens.
Na het officiele high table dinner was het tijd voor een echte nacht uit met de Hong Kongers. Pak uit, casual kleren aan en met zijn allen de bus in. Er rijden hier tot 2 uur 's nachts dubbeldek bussen door de stad, erg handig. We zaten met zijn allen bovenin de bus, en produceerden een gekakel van jewelste . Er werden mij nog enkele Cantonese scheldwoorden bijgeleerd, die voor de nodige hilariteit zorgden. Aangekomen op de plaats van bestemming gingen we een grote ontvangsthal binnen, aan de balie boekten we een kamer voor een groep van 12 mensen. Na een aantal trappen kwamen we aan bij de kamer, vierkant met een grote bank verdeelt over drie zijden en een grote lage tafel in het midden. Een groot plasma scherm, vier draadloze microfoons, zoutjes en thee waren de ingredienten van de avond. Thee? Ja, thee ze drinken hier de hele avond thee (ice tea, hete thee). Ze hoeven niet eerst liters alcohol naar binnen te gooien voor ze het aandurven om te gaan zingen.
Toen begon het zingen echt, uit een grote database werden nummers geselecteerd en huppakee zingen. Het is geweldig om te zien hoe intens en serieus ze sommige nummers zingen. Of om samen te springen op de banken op een of andere Cantonese rockplaat.
Ik zelf heb nog nummertjes van the beatles gezongen en shame on me van the backstreet boys, westlife.... En in mijn meligheid ging ik op een gegeven moment ook meebleren met de Cantonese popsongs. Ze konden het volgens mij wel waarderen...
Het was echt bizar om mee te maken, in het begin (12 uur) vond ik het heel leuk maar om vier uur 's nachts was ik toch een beetje moe en verveeld. Toen heb ik samen met Lisa maar een taxi naar huis genomen. Ik hoorde achteraf dat ze tot vijf uur 's ochtends waren door gegaan en daarna nog waren gaan ontbijten ergens.
Saturday, September 09, 2006
O-camp, Strak in Pak Dineren
Alle nieuwe inwoners van mijn student hall, hebben meegedaan aan het zogenaamde O-camp. Een introductiekamp van veertien dagen van de student hall. Enigszins vergelijkbaar met ontgroeningen in Nederland, alleen is er geen alchohol in het spel en is er geen sprake van zeer diepe vernederingen. Wel moeten ze de hele dag door hun yell laten horen, rare spelletjes doen en sporten. Het is echt ziek hoeveel ze moesten lopen, rennen, volleyballen, basketballen etc... Ik heb mijn roommate in de eerste week ook maar heel weinig gesproken, hij was meestal om vier uur 's nachts thuis en 's morgens om zeven uur moest hij weer uit de veren.
Ik heb een video gezien van de 'opvoering' van de student hall yell. Stel je een normale grote gymzaal voor met daarin zo'n honderd chinezen, die in zeer strakke rijen opgesteld staan. Angstaanjagend eensgezind en passievol voeren ze hun yell uit met bijbehorende pasjes en armbewegingen. Zulke massa dingen roepen bij mij verkeerde associaties op. Gelukkig hoefden de exchange students niet mee te doen aan deze introductie.
Maar goed, na deze intensieve twee weken werd er een zogenaamd 'high tabel dinner' georganiseerd voor de deelnemers. Alleen ik dacht dat het voor alle hall leden bedoeld was, want elke maand is er zo'n dinner namelijk. Ik had al samen met mijn buddy geshopt voor een pak. Na lang zoeken, heb ik uiteindelijk een best mooi grijs pak gekocht, voor maar 40 euro, dat zelfs nog versteld is voor me. Met een mooi wit overhemd en een zwart zijde stropdas(ze hadden helaas geen smalle) was het helemaal compleet. Dus helemaal op en top gekleed voegde ik mij bij de CFhinezen. Toen kwam ik er achter dat ik eigenlijk niet naar binnen mocht, shit, maar na vriendelijk vragen aan de leider van de groep van mijn roommate, die het weer aan zijn leider vroeg, die weer ging bellen naar de opperleider, kreeg ik toestemming. Dus als enige echte westerling heb ik genoten van het diner.
Chinezen houden net als de Japanners, heel erg van fotos maken. In het bijzonder van fotos maken van hunzelf en anderen. Op zo'n gala was het dus helemaal bingo! Foto hier, foto daar. Natuurlijk is dan de enige westerling met dat rare haar een zeer gewild fotoobject. Ik denk dat ik nu dan ook in vele plakboeken zal verdwijnen. Het toppunt was een jongen die naar mij toekwam, zijn naam zei en in adem erachteraan vroeg:'Take a picture?' Ik:'Yes'. Foto maken en hij was weer weg, en dat is alles in minder dan 1 minuut.
Het gala vond plaats in een grote sjieke zaal van de universiteit, waarin allemaal lange tafels stonden. Toen iedereen had plaatsgenomen, werden de regels van het diner aan ons mede gedeeld, heel erg formeel allemaal. Na het buffet, wat best lekker was, trad de hall band op. Het hoogtepunt van de avond wat mij betreft. Zes aziaten op het podium met blouse en stropdas aan, die cantopop spelen, muse- time is running out en beach boys-happy together. Schreeuwende chinezen en schuchter dansende meisjes, geweldig!
Ik heb een video gezien van de 'opvoering' van de student hall yell. Stel je een normale grote gymzaal voor met daarin zo'n honderd chinezen, die in zeer strakke rijen opgesteld staan. Angstaanjagend eensgezind en passievol voeren ze hun yell uit met bijbehorende pasjes en armbewegingen. Zulke massa dingen roepen bij mij verkeerde associaties op. Gelukkig hoefden de exchange students niet mee te doen aan deze introductie.
Maar goed, na deze intensieve twee weken werd er een zogenaamd 'high tabel dinner' georganiseerd voor de deelnemers. Alleen ik dacht dat het voor alle hall leden bedoeld was, want elke maand is er zo'n dinner namelijk. Ik had al samen met mijn buddy geshopt voor een pak. Na lang zoeken, heb ik uiteindelijk een best mooi grijs pak gekocht, voor maar 40 euro, dat zelfs nog versteld is voor me. Met een mooi wit overhemd en een zwart zijde stropdas(ze hadden helaas geen smalle) was het helemaal compleet. Dus helemaal op en top gekleed voegde ik mij bij de CFhinezen. Toen kwam ik er achter dat ik eigenlijk niet naar binnen mocht, shit, maar na vriendelijk vragen aan de leider van de groep van mijn roommate, die het weer aan zijn leider vroeg, die weer ging bellen naar de opperleider, kreeg ik toestemming. Dus als enige echte westerling heb ik genoten van het diner.
Chinezen houden net als de Japanners, heel erg van fotos maken. In het bijzonder van fotos maken van hunzelf en anderen. Op zo'n gala was het dus helemaal bingo! Foto hier, foto daar. Natuurlijk is dan de enige westerling met dat rare haar een zeer gewild fotoobject. Ik denk dat ik nu dan ook in vele plakboeken zal verdwijnen. Het toppunt was een jongen die naar mij toekwam, zijn naam zei en in adem erachteraan vroeg:'Take a picture?' Ik:'Yes'. Foto maken en hij was weer weg, en dat is alles in minder dan 1 minuut.
Het gala vond plaats in een grote sjieke zaal van de universiteit, waarin allemaal lange tafels stonden. Toen iedereen had plaatsgenomen, werden de regels van het diner aan ons mede gedeeld, heel erg formeel allemaal. Na het buffet, wat best lekker was, trad de hall band op. Het hoogtepunt van de avond wat mij betreft. Zes aziaten op het podium met blouse en stropdas aan, die cantopop spelen, muse- time is running out en beach boys-happy together. Schreeuwende chinezen en schuchter dansende meisjes, geweldig!
Jan en Jan in Hong Kong
Als eerste wil ik iedereen bedanken voor hun reacties. Die zijn voor mij heel leuk om te lezen.
Sinds vorige week heb ik veel meegemaakt in HK. Zo ontmoette ik op de campus een Duitser, die kwam naar me toe lopen en we maakten een praatje. Ik ging wat eten in de kantine(redelijk eten voor belachlijk lage prijs) en hij ging mee. Toen we afscheid namen vroeg hij aan mij hoe ik heette: 'Jan', hoe heet jij: 'Jan'.
Zeer grappig om hier een andere Jan tegen te komen. Het is een heel aardige gast (Ja ja het is mogelijk leuke Duitsers), die een opvallende combinatie van persoonlijke eigenschappen heeft zo is hij punkrocker met eigen band, studeert Engels, is vegetarier en drinkt geen bier. We (Jan en Jan) hebben samen een aantal zeer leuke plekken in Hong Kong gezien. Vlakbij de Starr Hall (de studentenflat waar ik woon), ligt het western district, hier zijn we naartoe geweest. Om er te komen moet je zeer veel trappen af, er zijn hier echt zeer grote hoogteverschillen op het eiland. We liepen door straten waar echt Chinezen wonen en hun kleine winkeltjes hebben. Steeds goed rondkijkend zagen we opeens een apart klein gebouwtje staan midden tussen de flatgebouwen. Na een aantaltraptreden kwamen we in een ruimte terecht, wat een kleine tempel bleek te zijn. De as van de wierook viel op je haar, aan het plafond hingen tientallen dikke kegels wierook. In de tempel waren Chinezen aan het bidden en een iemand liet zich de toekomst voorspellen. Bijzonder om gezien te hebben
In deze stad moet je proberen gewoon ergens naar binnen te lopen om te zien wat voor wereld er achter het gangentje, de schuifdeur verstopt zit. Zo hebben we ook een binnenplaats gezien. Hier hing al het wasgoed uit de ramen. Zelfs op 24 hoog hangen ze het wasgoed buiten, moet je bedenken hoeveel wasgoed er in een jaar verloren gaat! Je kunt er een hele fotoserie van maken.
Sinds vorige week heb ik veel meegemaakt in HK. Zo ontmoette ik op de campus een Duitser, die kwam naar me toe lopen en we maakten een praatje. Ik ging wat eten in de kantine(redelijk eten voor belachlijk lage prijs) en hij ging mee. Toen we afscheid namen vroeg hij aan mij hoe ik heette: 'Jan', hoe heet jij: 'Jan'.
Zeer grappig om hier een andere Jan tegen te komen. Het is een heel aardige gast (Ja ja het is mogelijk leuke Duitsers), die een opvallende combinatie van persoonlijke eigenschappen heeft zo is hij punkrocker met eigen band, studeert Engels, is vegetarier en drinkt geen bier. We (Jan en Jan) hebben samen een aantal zeer leuke plekken in Hong Kong gezien. Vlakbij de Starr Hall (de studentenflat waar ik woon), ligt het western district, hier zijn we naartoe geweest. Om er te komen moet je zeer veel trappen af, er zijn hier echt zeer grote hoogteverschillen op het eiland. We liepen door straten waar echt Chinezen wonen en hun kleine winkeltjes hebben. Steeds goed rondkijkend zagen we opeens een apart klein gebouwtje staan midden tussen de flatgebouwen. Na een aantaltraptreden kwamen we in een ruimte terecht, wat een kleine tempel bleek te zijn. De as van de wierook viel op je haar, aan het plafond hingen tientallen dikke kegels wierook. In de tempel waren Chinezen aan het bidden en een iemand liet zich de toekomst voorspellen. Bijzonder om gezien te hebben
In deze stad moet je proberen gewoon ergens naar binnen te lopen om te zien wat voor wereld er achter het gangentje, de schuifdeur verstopt zit. Zo hebben we ook een binnenplaats gezien. Hier hing al het wasgoed uit de ramen. Zelfs op 24 hoog hangen ze het wasgoed buiten, moet je bedenken hoeveel wasgoed er in een jaar verloren gaat! Je kunt er een hele fotoserie van maken.
Subscribe to:
Posts (Atom)
