Vandaag, 31 januari, ben ik teruggevlogen naar het koude kleine vlakke Nederland. Het is goed om weer te thuis te zijn maar ik mis Hong Kong nu al... Het is vooral raar om die hele wereld opeens af te sluiten, van alle vrienden en vriendinnen in Hong Kong zal ik nog maar een enkeling misschien nog een keer ontmoeten.
Later zal ik nog de beste foto's van mijn reis posten en misschien nog wat meer verhalen op de blog schrijven. Voor nu rust ik uit in het vetrouwde Tilburg.
gegroet
Jang Kong
Wednesday, January 31, 2007
Wednesday, January 17, 2007
Welkom in China
Waar het bestellen van een maaltijd altijd een avontuur is. Veel handgebaren, onbegrip aan beide kanten maar uiteindelijk krijg je altijd iets eetbaars voorgeschoteld voor weinig geld.
Als je dan naar de wc gaat in het restaurant, moet je de trap op, zoeken naar de mannen wc, die blijkt dan verstopt te zijn achter een kleed met een grote Chinese karakter erop. Sta je eindelijk te plassen in zo'n fijne urinoir aan de muur. Komt een paar seconden later de koksmaat binnenlopen, die trekt zijn broek naar beneden. Hij gaat in de kenmerkende Chinese hurkhouding boven de 'franse' wc hangen, die maar 1 meter van jou verwijderd is en steekt een sigaret op! Dan begint hij rustig met poepen. Met een glimlach op mijn lippen ga ik door met plassen en werp een sluikse blik opzij om dit unieke tafereel te aanschouwen.
Op straat rochelen ze en kitsen ze naar hartelust. Jammie al die geluiden en die kwakjes speeksel op de grond.
Als je een boer opvoelt komen: Let it Go! Hou het niet binnen, laat het gaan! Wel zo praktisch en opluchtend. Iedereen doet het, dus waarom jij niet?
Zie je een centraal kruispuint in Xian, zeer druk met verkeer kris kras door elkaar. -Even voor de duidelijkheid Xian is een zeer moderne stad.- Je kijkt goed naar het kruispunt en ziet goedwerkende verkeerslichten, maar dan kijk je naar het middelpunt van het kruispunt en tot je verbazing zie je een verkeersregelaar op een verhoging staan. Druk wijzend en fluitend probeert hij het verkeer enigzins in goede banen te leiden. Maar het mag niet baten nog steeds gebeuren er talloze ongelukken.
In de trein, op straat, op het treinstation en in de youth hostel overal ontmoet je aardige Chinezen die oprecht in je geintereseerd zijn. Ze willen hun Engels oefenen met jou, meer over je achtergrond horen of gewoon even kletsen. Als het eerste contact gemaakt is delen ze ook heel genereus. Soms voel ik me bezwaard, zoals bijvoorbeeld de keer dat ik een serveerster van het hotel waar ik sliep ontmoette bij de lokale bakker. Voordat ik mijn portemonnee kon pakken had ze al betaald voor mijn cake en koekjes, en nee ze wilde echt geen geld van mij ontvangen. Ik waardeer het zeer de gastvrijheiden het delen.
Afval, tsja wat doe je daar mee. Als er een rivier in de buurt is onstaat bij de Chinezen al gauw de neiging om het afval in de rivier te dumpen. Zo zag ik best vaak aan de oevers van de Yangtze River kleine afvalplaatsen. De steden daarentegen zijn vrij schoon, vooral de centra, die worden goed schoon gehouden door de vele afvalrapers.
Tsja iedereen weet het, er zijn erg veel Chinezen op deze aardkloot. Om precies te zijn zo'n 1,3 miljard, en vele van hen willen een baan. Arbeid is dan ook erg goedkoop. Dat vertaalt zich nogal vaak, in mijn ogen, in inefficiente werksituaties. Als je naar een restaurant in Nederland gaat, met een capaciteit van 30 mensen, dan zijn er 3 obers (ik weet geen verhoudingen, maar dit is voor het idee) in China zijn er dan 14 obers obers voor 30 mensen. Als je binnenkomt wordt je dan ook zo'n zesmaal welkom geheten. Ook de bouwvakkers, wat ik tot nu toe gezien heb, 3 man zijn werkelijk aan het werk 8 staan erom heen te kijken/aanwijzingen te geven.
Chinezen zijn heel nieuwsgierige mensen, en ze nemen de tijd voor observeren/kijken. Als erop straat mensen zitten te kaarten, schaken dan staan er altijd een paar mensen om heen het spel te volgen.
Aangezien ik blank ben, ben ik in de ogen van de meeste Chinezen een goudmijn. Ze proberen dan ook zo veel mogelijk te delven, terwijl er natuurlijk geen reden is voor een goldrush gericht op mij. In mijn rivier zitten namelijk maar enkele goudklompjes. Je moet daarom sterk in je schoenen staan en heel vaak Nee Nee Nee zeggen in China, Buya (betekent nee) is dan ook het belangrijkste Chinese woord dat je kunt leren.
Afdingen is een heel proces, ik zal even beschrijven hoe het meestal bij mij gaat (er zullen vast betere manieren zijn): Eerst bekijk het ding wat ik wil hebben goed, van dichtbij veraf, draai het om, kijk naar de labels op de doos. Om de indruk te wekken dat ik door heb dat het eigenlijk niks waard is. Dan vraag ik naar de prijs, eerste reactie van mij: verbazing, een glimlach van ongeloof. Dan zeg ik too much too much! Buya Buya, en maak een afwijzend gebaar. Dan vragen ze naar mijn prijs, ik denk even na en noem 1/4 van de gevraagde prijs, soms zelfs 1/10 van de prijs. Dan brengen ze hun prijs een klein beetje omlaag, Buya Buya schudden met hoofd, oke nog een beetje lager, Buya Buya. Dan noem ik mijn prijs nog een keer, die wijzen ze dan resoluut af. Oke, dan loop ik weg (dit is het wondermiddel!) en dan gaat de prijs vlug omlaag. Maar nog altijd niet mijn prijs, dus ik loop terug en zeg mijn prijs nog een keer, dan gaat de prijs weer een beetje omlaag. Toch loop ik weer weg, prijs weer flink omlaag, kom terug zeg mijn prijs/ of verhoog het een beetje en dan komen we eruit. Hehe, ja het is een heel proces, soms is het leuk soms is het vervelend.
Zo dat waren een aantal impressies, die ik tot nu toe had gedurende mijn reis.
gegroet
XiJan
Als je dan naar de wc gaat in het restaurant, moet je de trap op, zoeken naar de mannen wc, die blijkt dan verstopt te zijn achter een kleed met een grote Chinese karakter erop. Sta je eindelijk te plassen in zo'n fijne urinoir aan de muur. Komt een paar seconden later de koksmaat binnenlopen, die trekt zijn broek naar beneden. Hij gaat in de kenmerkende Chinese hurkhouding boven de 'franse' wc hangen, die maar 1 meter van jou verwijderd is en steekt een sigaret op! Dan begint hij rustig met poepen. Met een glimlach op mijn lippen ga ik door met plassen en werp een sluikse blik opzij om dit unieke tafereel te aanschouwen.
Op straat rochelen ze en kitsen ze naar hartelust. Jammie al die geluiden en die kwakjes speeksel op de grond.
Als je een boer opvoelt komen: Let it Go! Hou het niet binnen, laat het gaan! Wel zo praktisch en opluchtend. Iedereen doet het, dus waarom jij niet?
Zie je een centraal kruispuint in Xian, zeer druk met verkeer kris kras door elkaar. -Even voor de duidelijkheid Xian is een zeer moderne stad.- Je kijkt goed naar het kruispunt en ziet goedwerkende verkeerslichten, maar dan kijk je naar het middelpunt van het kruispunt en tot je verbazing zie je een verkeersregelaar op een verhoging staan. Druk wijzend en fluitend probeert hij het verkeer enigzins in goede banen te leiden. Maar het mag niet baten nog steeds gebeuren er talloze ongelukken.
In de trein, op straat, op het treinstation en in de youth hostel overal ontmoet je aardige Chinezen die oprecht in je geintereseerd zijn. Ze willen hun Engels oefenen met jou, meer over je achtergrond horen of gewoon even kletsen. Als het eerste contact gemaakt is delen ze ook heel genereus. Soms voel ik me bezwaard, zoals bijvoorbeeld de keer dat ik een serveerster van het hotel waar ik sliep ontmoette bij de lokale bakker. Voordat ik mijn portemonnee kon pakken had ze al betaald voor mijn cake en koekjes, en nee ze wilde echt geen geld van mij ontvangen. Ik waardeer het zeer de gastvrijheiden het delen.
Afval, tsja wat doe je daar mee. Als er een rivier in de buurt is onstaat bij de Chinezen al gauw de neiging om het afval in de rivier te dumpen. Zo zag ik best vaak aan de oevers van de Yangtze River kleine afvalplaatsen. De steden daarentegen zijn vrij schoon, vooral de centra, die worden goed schoon gehouden door de vele afvalrapers.
Tsja iedereen weet het, er zijn erg veel Chinezen op deze aardkloot. Om precies te zijn zo'n 1,3 miljard, en vele van hen willen een baan. Arbeid is dan ook erg goedkoop. Dat vertaalt zich nogal vaak, in mijn ogen, in inefficiente werksituaties. Als je naar een restaurant in Nederland gaat, met een capaciteit van 30 mensen, dan zijn er 3 obers (ik weet geen verhoudingen, maar dit is voor het idee) in China zijn er dan 14 obers obers voor 30 mensen. Als je binnenkomt wordt je dan ook zo'n zesmaal welkom geheten. Ook de bouwvakkers, wat ik tot nu toe gezien heb, 3 man zijn werkelijk aan het werk 8 staan erom heen te kijken/aanwijzingen te geven.
Chinezen zijn heel nieuwsgierige mensen, en ze nemen de tijd voor observeren/kijken. Als erop straat mensen zitten te kaarten, schaken dan staan er altijd een paar mensen om heen het spel te volgen.
Aangezien ik blank ben, ben ik in de ogen van de meeste Chinezen een goudmijn. Ze proberen dan ook zo veel mogelijk te delven, terwijl er natuurlijk geen reden is voor een goldrush gericht op mij. In mijn rivier zitten namelijk maar enkele goudklompjes. Je moet daarom sterk in je schoenen staan en heel vaak Nee Nee Nee zeggen in China, Buya (betekent nee) is dan ook het belangrijkste Chinese woord dat je kunt leren.
Afdingen is een heel proces, ik zal even beschrijven hoe het meestal bij mij gaat (er zullen vast betere manieren zijn): Eerst bekijk het ding wat ik wil hebben goed, van dichtbij veraf, draai het om, kijk naar de labels op de doos. Om de indruk te wekken dat ik door heb dat het eigenlijk niks waard is. Dan vraag ik naar de prijs, eerste reactie van mij: verbazing, een glimlach van ongeloof. Dan zeg ik too much too much! Buya Buya, en maak een afwijzend gebaar. Dan vragen ze naar mijn prijs, ik denk even na en noem 1/4 van de gevraagde prijs, soms zelfs 1/10 van de prijs. Dan brengen ze hun prijs een klein beetje omlaag, Buya Buya schudden met hoofd, oke nog een beetje lager, Buya Buya. Dan noem ik mijn prijs nog een keer, die wijzen ze dan resoluut af. Oke, dan loop ik weg (dit is het wondermiddel!) en dan gaat de prijs vlug omlaag. Maar nog altijd niet mijn prijs, dus ik loop terug en zeg mijn prijs nog een keer, dan gaat de prijs weer een beetje omlaag. Toch loop ik weer weg, prijs weer flink omlaag, kom terug zeg mijn prijs/ of verhoog het een beetje en dan komen we eruit. Hehe, ja het is een heel proces, soms is het leuk soms is het vervelend.
Zo dat waren een aantal impressies, die ik tot nu toe had gedurende mijn reis.
gegroet
XiJan
Sunday, January 14, 2007
Rivier
Traag gaat het landschap
Bergen in de mist
Huizen verdrinken in vooruitgang
Vruchtbaar land wordt water
Tranen uit de hemel
vallen op een verdwenen landschap
En de mannen van het land
sterven een tragische dood in nieuwe steden
Bergen in de mist
Huizen verdrinken in vooruitgang
Vruchtbaar land wordt water
Tranen uit de hemel
vallen op een verdwenen landschap
En de mannen van het land
sterven een tragische dood in nieuwe steden
Een lange boottocht op de Yangtze River
Een reisverhaal van koude schoonheid en melancholie
Het is inmiddels al vijf dagen geleden ben ik vertrokken vanuit Chonq Qing voor een bootcruise van drie dagen en drie nachten op de Yangtze River (de langste rivier in China, en de op twee na langste van de wereld). In de Yangtze River zijn de Chinezen de grootste waterdam ter wereld aan het bouwen, in het engels de three gorges dam genoemd. De dam zal de Chinezen in 10 procent van hun totale electriciteit behoefte voorzien. In belangrijke mate dient de dam dus een economisch doel; electriciteit winning en het ontwikkelen van de arme provincie waar de dam is gesitueerd. De Chinese regering legt de nadruk op de andere functie; de bescherming tegen overstromingsgevaar, langs de oevers van de Yangtze wonen namelijk veel mensen. De dam heeft echter ook een keerzijde, door het bouwen van de dam zal het waterpijl van de rivier stijgen met maar liefst 175 meter, een rivier wordt zo een meer. Langs de oevers van Chong Qing tot Yichang moeten zo'n twee miljoen mensen hun huis en vruchtbare landbouw grond verlaten en hun heil zoeken hoger op de berg(slechte landbouwgrond) of in nieuwe steden. De compensatie voor de getroffen inwoners van het gebied is een complexe en kostbare operatie, en er kan met enige zekerheid gezegd worden dat de meeste inwoners erop achteruit gaan. Naast het verlies van vruchtbare landbouw grond, steden en dorpen, heeft de dam ook zijn impact op de natuur. Kostbare, mooie landschappen gaan verloren, en aangezien Chong Qing zijn rioolwater gewoon loost in de rivier is er een serieus ecologisch gevaar. Het rioolwater zal niet langer makkelijk doorstromen en oplossen in het water, maar zinken naar de bodem in het nieuw ontstane meer. Met de stijging van het water gaan ook een aantal historische tempels en dorpen verloren. Al met al heeft het project dus veel kanten, en ik vind het als sociaal geograaf erg interessant.
Ik zal nu verder vertellen over de bootcruise, vanuit dit Chinese internet cafe. Kuche kuche tussen het schrijven door van de kettenrokende Chinezen om me heen. Het is het eerste echte internetcafe dat ik in China bezoek, gelegen in de kleine stad Yichang. Chinese jongeren om me heen zijn aan het counter-striken, age of empiren (editie zoveel...), chatten, online kaarten, films en tv kijken en een of ander fantasy spel (Krisjan en Anneriek) aan het spelen.
Dag 1
In de avond ga ik aanboord van het schip en drop ik mijn spullen in mijn cabine. Samen met drie andere Chinezen deel ik een kamer, met een zeer krakkemikkige wc (na drie maal indringend vragen, werd hij gemaakt) en een te ranzige douche. De boot zelfs is trouwens ook heel amateuristisch aan elkaar gelast, niet zoals ik het van Papa Jan geleerd heb. Het aanboord gaan is chaotisch, met veel luide Chinezen en hun bagage. Ik wordt meteen door het enig engelse sprekende staflid aangesproken voor een zogenaamd 'VIP' ticket van 5,5 euro voor het upperdeck. Godverdomme, dat zit dus niet bij de prijs inbegrepen. Toch maar zo'n VIP ticket gekocht, want ik wilde wel onbeperkt thee en een mooi uitzicht. Maar het is soms echt frustererend reizen in China, overal vragen ze geld voor! Ik raak in gesprek met mijn kamergenoot en we gaan samen naar de VIP ruimte, daar geeft hij mij zijn telefoon> zijn vrouw aan de lijn. Ze blijkt een Englisch Learning School te hebben en is op zoek naar leraren, of ik niet misschien leraar wilde zijn op haar school. Ik belooft om mijn contact info te geven aan haar man en toen opgehangen. Heel grappig, hoe snel dat ging.
Na een nacht van luide roggels van de oude man die ook in mijn cabine slaapt begint de dag grijs en mistig. Deze aardige oude man kitste werkelijk waar gewoon op de grond in de cabine, jakkes. Helaas blijft het de hele dag grijs en mistig, dus heel veel kon ik niet zien. Leuk was dat ik contact had met een groep Chinezen, twee mensen van een groep van acht konden gebrekkig engels. Ik heb zelfs een aantal keer samen met hun gekaart.
Dag 2
Dag twee was het 'goed' weer, we konden dus veel zien vanaf de boot, wel was het natuurlijk ijzig koud. Mooi was het landschap van groene bergen, met landbouwgrond kleine huizen en soms een stad. Op het moment van de bootcruise was het water al met 156 meter gestegen, dus een groot deel van het originele landschap was onder het water verdwenen. Het was raar en triest om wegen gewoon in het water te zien eindigen, huizen te zien waarvan je weet dat ze onder water komen te staan.
In de middag zijn we overgestapt op een kleinere boot voor een tocht door de smalle three gorges en daarna op een nog kleinere boot voor een tocht op de mini three gorges. Vooral de laatste tocht was erg mooi en indrukwekkend. In de morgen ontmoette ik de enige andere twee Westerlingen op de boot, een gepensioneerd frans echtpaar. Met hun heb ik een aantal keer samen gegeten, aardige mensen.
's Avonds heb ik hot pot (Chinese fondue) gegeten met de groep Chinezen, dat was heel gezellig en lekker. De groep bleken werknemers te zijn van een 'river design' company, engineers. Ze waren op bedrijfsuitje.
Dag 3
Helaas was het weer weer slecht, mistig en koud, het was nog wel de dag van de dam. 's Middags gingen we aan land met onze bagage en stapten we in de bus. De bus bracht ons naar de dam, waar helaas het uitzicht zeer slecht was. Daar baalde ik echt van, dan maar een boekje en dvd gekocht (na een stevige bargain) om het thuis allemaal eens goed te bekijken. Aan de kant van het meer was het zicht niet goed, echter aan de andere kant was het zicht beter. Daar drong de grootsheid van het project nog eens door me heen. Het is onvoorstelbaar dat mensen in staat zijn om zo'n bouwwerk te bouwen. Je zag de Chinezen ook trots rondlopen en foto's nemen, voor hun is het echt een symbool van vooruitgang van China. Het is een teken naar de wereld dat China modern is, een grootmacht, in staat is tot het bouwen van de grootste dam ter wereld. Ik was niet de enige Nederlander die de dam bezocht, tegelijk met mij kwam een hele bus westerlingen aan bij de dam. Tsja, wij Nederlanders worden toch aangetrokken door waterprojecten. Ik moest niet zoveel van die Nederlanders hebben, met hun sjieke kleding en rollende rrrrrr.
's Avonds ben ik met het franse echtpaar mee gegaan naar het hotel wat hun gereserveerd hadden, een viersterren hotel. Daar heb ik na wat bargaining toch een luxe kamer voor een goede prijs kunnen regelen. Dat was echt prettig om een goede douche te nemen en even uit te rusten na de toch wel lange boottocht. We zijn samen de stad ingegaan en hebben heerlijk gegeten in een lokaal restaurantje. Het bestellen was verwarrend en komisch (engels menu of plaatjes, tjsa die hebben ze hier niet!). Uiteindelijk heb ik een aantal borden aangewezen op andere tafels, dat snapten ze wel. De maaltijd was heerlijk, heel pittig maar goed. En toen naar het hotel terug, voor een nacht in een goed bed.
Vandaag reis ik verder naar Xian, vanmiddag vertrekt de trein om vijf uur. Morgen om negen uur ben ik de stad van het Terracota warriors, de oude stadswal en de pagoda's.
gegroet
Jang Kong
Het is inmiddels al vijf dagen geleden ben ik vertrokken vanuit Chonq Qing voor een bootcruise van drie dagen en drie nachten op de Yangtze River (de langste rivier in China, en de op twee na langste van de wereld). In de Yangtze River zijn de Chinezen de grootste waterdam ter wereld aan het bouwen, in het engels de three gorges dam genoemd. De dam zal de Chinezen in 10 procent van hun totale electriciteit behoefte voorzien. In belangrijke mate dient de dam dus een economisch doel; electriciteit winning en het ontwikkelen van de arme provincie waar de dam is gesitueerd. De Chinese regering legt de nadruk op de andere functie; de bescherming tegen overstromingsgevaar, langs de oevers van de Yangtze wonen namelijk veel mensen. De dam heeft echter ook een keerzijde, door het bouwen van de dam zal het waterpijl van de rivier stijgen met maar liefst 175 meter, een rivier wordt zo een meer. Langs de oevers van Chong Qing tot Yichang moeten zo'n twee miljoen mensen hun huis en vruchtbare landbouw grond verlaten en hun heil zoeken hoger op de berg(slechte landbouwgrond) of in nieuwe steden. De compensatie voor de getroffen inwoners van het gebied is een complexe en kostbare operatie, en er kan met enige zekerheid gezegd worden dat de meeste inwoners erop achteruit gaan. Naast het verlies van vruchtbare landbouw grond, steden en dorpen, heeft de dam ook zijn impact op de natuur. Kostbare, mooie landschappen gaan verloren, en aangezien Chong Qing zijn rioolwater gewoon loost in de rivier is er een serieus ecologisch gevaar. Het rioolwater zal niet langer makkelijk doorstromen en oplossen in het water, maar zinken naar de bodem in het nieuw ontstane meer. Met de stijging van het water gaan ook een aantal historische tempels en dorpen verloren. Al met al heeft het project dus veel kanten, en ik vind het als sociaal geograaf erg interessant.
Ik zal nu verder vertellen over de bootcruise, vanuit dit Chinese internet cafe. Kuche kuche tussen het schrijven door van de kettenrokende Chinezen om me heen. Het is het eerste echte internetcafe dat ik in China bezoek, gelegen in de kleine stad Yichang. Chinese jongeren om me heen zijn aan het counter-striken, age of empiren (editie zoveel...), chatten, online kaarten, films en tv kijken en een of ander fantasy spel (Krisjan en Anneriek) aan het spelen.
Dag 1
In de avond ga ik aanboord van het schip en drop ik mijn spullen in mijn cabine. Samen met drie andere Chinezen deel ik een kamer, met een zeer krakkemikkige wc (na drie maal indringend vragen, werd hij gemaakt) en een te ranzige douche. De boot zelfs is trouwens ook heel amateuristisch aan elkaar gelast, niet zoals ik het van Papa Jan geleerd heb. Het aanboord gaan is chaotisch, met veel luide Chinezen en hun bagage. Ik wordt meteen door het enig engelse sprekende staflid aangesproken voor een zogenaamd 'VIP' ticket van 5,5 euro voor het upperdeck. Godverdomme, dat zit dus niet bij de prijs inbegrepen. Toch maar zo'n VIP ticket gekocht, want ik wilde wel onbeperkt thee en een mooi uitzicht. Maar het is soms echt frustererend reizen in China, overal vragen ze geld voor! Ik raak in gesprek met mijn kamergenoot en we gaan samen naar de VIP ruimte, daar geeft hij mij zijn telefoon> zijn vrouw aan de lijn. Ze blijkt een Englisch Learning School te hebben en is op zoek naar leraren, of ik niet misschien leraar wilde zijn op haar school. Ik belooft om mijn contact info te geven aan haar man en toen opgehangen. Heel grappig, hoe snel dat ging.
Na een nacht van luide roggels van de oude man die ook in mijn cabine slaapt begint de dag grijs en mistig. Deze aardige oude man kitste werkelijk waar gewoon op de grond in de cabine, jakkes. Helaas blijft het de hele dag grijs en mistig, dus heel veel kon ik niet zien. Leuk was dat ik contact had met een groep Chinezen, twee mensen van een groep van acht konden gebrekkig engels. Ik heb zelfs een aantal keer samen met hun gekaart.
Dag 2
Dag twee was het 'goed' weer, we konden dus veel zien vanaf de boot, wel was het natuurlijk ijzig koud. Mooi was het landschap van groene bergen, met landbouwgrond kleine huizen en soms een stad. Op het moment van de bootcruise was het water al met 156 meter gestegen, dus een groot deel van het originele landschap was onder het water verdwenen. Het was raar en triest om wegen gewoon in het water te zien eindigen, huizen te zien waarvan je weet dat ze onder water komen te staan.
In de middag zijn we overgestapt op een kleinere boot voor een tocht door de smalle three gorges en daarna op een nog kleinere boot voor een tocht op de mini three gorges. Vooral de laatste tocht was erg mooi en indrukwekkend. In de morgen ontmoette ik de enige andere twee Westerlingen op de boot, een gepensioneerd frans echtpaar. Met hun heb ik een aantal keer samen gegeten, aardige mensen.
's Avonds heb ik hot pot (Chinese fondue) gegeten met de groep Chinezen, dat was heel gezellig en lekker. De groep bleken werknemers te zijn van een 'river design' company, engineers. Ze waren op bedrijfsuitje.
Dag 3
Helaas was het weer weer slecht, mistig en koud, het was nog wel de dag van de dam. 's Middags gingen we aan land met onze bagage en stapten we in de bus. De bus bracht ons naar de dam, waar helaas het uitzicht zeer slecht was. Daar baalde ik echt van, dan maar een boekje en dvd gekocht (na een stevige bargain) om het thuis allemaal eens goed te bekijken. Aan de kant van het meer was het zicht niet goed, echter aan de andere kant was het zicht beter. Daar drong de grootsheid van het project nog eens door me heen. Het is onvoorstelbaar dat mensen in staat zijn om zo'n bouwwerk te bouwen. Je zag de Chinezen ook trots rondlopen en foto's nemen, voor hun is het echt een symbool van vooruitgang van China. Het is een teken naar de wereld dat China modern is, een grootmacht, in staat is tot het bouwen van de grootste dam ter wereld. Ik was niet de enige Nederlander die de dam bezocht, tegelijk met mij kwam een hele bus westerlingen aan bij de dam. Tsja, wij Nederlanders worden toch aangetrokken door waterprojecten. Ik moest niet zoveel van die Nederlanders hebben, met hun sjieke kleding en rollende rrrrrr.
's Avonds ben ik met het franse echtpaar mee gegaan naar het hotel wat hun gereserveerd hadden, een viersterren hotel. Daar heb ik na wat bargaining toch een luxe kamer voor een goede prijs kunnen regelen. Dat was echt prettig om een goede douche te nemen en even uit te rusten na de toch wel lange boottocht. We zijn samen de stad ingegaan en hebben heerlijk gegeten in een lokaal restaurantje. Het bestellen was verwarrend en komisch (engels menu of plaatjes, tjsa die hebben ze hier niet!). Uiteindelijk heb ik een aantal borden aangewezen op andere tafels, dat snapten ze wel. De maaltijd was heerlijk, heel pittig maar goed. En toen naar het hotel terug, voor een nacht in een goed bed.
Vandaag reis ik verder naar Xian, vanmiddag vertrekt de trein om vijf uur. Morgen om negen uur ben ik de stad van het Terracota warriors, de oude stadswal en de pagoda's.
gegroet
Jang Kong
Wednesday, January 10, 2007
Long Ji
Vanuit Yangsho zijn we vertrokken naar Long Jimet een toeristenbus, een busrit van vier uur. We kozen ervoor om ons af te splitsen van de eigenlijke tour en een wandeling in het rijstterassen landschap te maken. Long Ji is een dorpje in de bergen dat al eeuwen rijst en groenten verbouwd op de steile hellingen. Zeshonderd jaar geleden zijn ze begonnen met het omvormen van het berglandschap naar een bewerkbaar landbouwgebied. De rijstterassen volgen de vorm van de berg. Het cultuurlandschap is een prachtig schouwspel van lijnen en kleuren. In het winterseizoen wordt er alleen geen rijst verbouwt, dus het aanzicht kan nog mooier zijn. Wij hadden echter wel een heel rustige wandeling, niet gestoord door hordes toeristen die in de zomer komen. In het dorp lijkt de tijd stil te hebben gestaan, met de hand wordt hout bewerkt en huizen/hotels gebouwd. De paarden, koeien en ezels lopen over steile paden van het land naar de stal in het dorp. De liefglimlachende vrouwen met lang haar, dat ze niet knippen (wassen ze met rijsthaar)
wordt vervolgt, de boot vertrekt bijna. Vanuit Chong Qing ga ik een driedaagse boottocht naar Yichang, oa three gorges dam aanschouwen.
gegroet
wordt vervolgt, de boot vertrekt bijna. Vanuit Chong Qing ga ik een driedaagse boottocht naar Yichang, oa three gorges dam aanschouwen.
gegroet
Saturday, January 06, 2007
Shenzhen, Guilin, Yuangsho
Ik zit nu in een internetcafe in Yuangsho een dorp in mainland China, de youthhostel is gelegen aan de 'western street'. Ja heel veel winkels en eetgelegenheden voor westerse toeristen. Desalniettemin is de omgeving hier geweldig. Gisteren heb ik van Guilin naar Xinping een boottocht gemaakt van een paar uur. We vaarden door een prachtig karstlandschap, met aparte bergen en vlak land ertussen. Vandaag heb ik met Bertrand (fransman, die erg gecharmeerd is van de Chinese keuken) , Pieter (oostenrijker, en een typische houdt van bier, eet vooral vlees, en praat als een bevelhebber (shit komt hij net achter me staan)), Amy (een meisje uit Shanghai die in haar thuisland reist, het is er natuurlijjk groot genoeg voor) en nog een frans koppel. Kortom een internationaal gezelschap dat door het Chinese platteland fietste. Het was echt geweldig om de boeren op het land te zien werken, de kleine dorpen met de kinderen op straat te zien en dat allemaal temidden van een werkelijk fantastisch landschap. Ik had het gevoel dat ik elk moment wel af kon stappen om een foto te maken.
Maar hoe ben ik eigenlijk in Yuangsho gekomen. Welnu woensdag ben ik vanuit Hong Kong vertrokken naar Shenzhen om vanuit de daar de nacht/slaap trein te nemen naar Guilin. Ik vetrok 18.00 uur en kwam de volgende dag om 10.00 uur aan. De trein was een leuke ervaring, ik zat in een coupe met een Chinese familie die terugkwam van een bruiloft. Dus oma, vader en moeder en broer en zus in een coupe met een Nederlandse (Brabantse) reiziger, de zus kon een beetje engels. Het was leuk om met haar te praten, en om terug te glimlachen naar de mooie oude oma. Ze deelde met mij hun pistachenoten en hazelnoten dus ik was volkomen geaccepteerd.
Toen ik Guilin aankwam op het station, na trouwens een vrij goede nachtrust voor een treinrit (ik verbleef nog wel op de zogenaamde 'hard sleeper'), zag ik twee HKU studenten op het stationsplein staan, Bertrand(ken ik van het voetballen aan de HKU) en Pieter, met hun tweeen heb ik de laatste paar dagen opgetrokken. In Guilin hebben we in de stad rondgefietst, wat opzich al een avontuur was, zoals jullie misschien al weten is het Chinese verkeer iets flexibeler dan het Nederlandse. We hebben twee toeristische attracties bezocht die verder eigenlijk niet de moeite waard waren. Wel leuk was de man die op ons af kwam fietsen en ons door de stad geleid heeft, hij kon vrij goed Engels. Achteraf bleek natuurlijk dat de beste man provisie kreeg van de parken of restaurants waar hij ons naar toe bracht. Alleen in de restaurants zijn we niet ingetrapt, als echte Hollanders hebben we eerst het menu gecheckt voor de prijzen, toen het te duur was hebben we dat duidelijk gemaakt. Toen bracht hij ons naar een ander restaurant, wat eigenlijk even duur was, dus wij weer: het is te duur!. Aij, dat viel niet zo goed bij hem, een beetje gefrustreerd heeft hij ons toen naar een lokaal zeer zeer goedkoop eettentje gebracht (hij dacht natuurlijk, als ze zo graag goedkoop willen, dan ook echt het goedkoopste wat er is, we waren uiteindelijk 50 eurocent kwijt voor een hele maaltijd!) en ons daarna meteen verlaten. Ook nog een paar leuke Australiers ontmoet, van een van die gasten heb ik een aantal tips gekregen voor mijn verblijf in Xian, hij had daar namelijk les gegeven voor twee maanden.
Al met al bevalt het reizen tot nu toe erg goed. Morgen vertrekken we naar Long Shi, om de rijsterassen te bezichtigen en daar te verblijven in een klein plattelandsdorpje. Dan gaan hun naar het zuiden en ik naar het noorden. Brrrr het gaat nog kouder worden brrrr...
Later meer.
gegroet
Jangkong
Maar hoe ben ik eigenlijk in Yuangsho gekomen. Welnu woensdag ben ik vanuit Hong Kong vertrokken naar Shenzhen om vanuit de daar de nacht/slaap trein te nemen naar Guilin. Ik vetrok 18.00 uur en kwam de volgende dag om 10.00 uur aan. De trein was een leuke ervaring, ik zat in een coupe met een Chinese familie die terugkwam van een bruiloft. Dus oma, vader en moeder en broer en zus in een coupe met een Nederlandse (Brabantse) reiziger, de zus kon een beetje engels. Het was leuk om met haar te praten, en om terug te glimlachen naar de mooie oude oma. Ze deelde met mij hun pistachenoten en hazelnoten dus ik was volkomen geaccepteerd.
Toen ik Guilin aankwam op het station, na trouwens een vrij goede nachtrust voor een treinrit (ik verbleef nog wel op de zogenaamde 'hard sleeper'), zag ik twee HKU studenten op het stationsplein staan, Bertrand(ken ik van het voetballen aan de HKU) en Pieter, met hun tweeen heb ik de laatste paar dagen opgetrokken. In Guilin hebben we in de stad rondgefietst, wat opzich al een avontuur was, zoals jullie misschien al weten is het Chinese verkeer iets flexibeler dan het Nederlandse. We hebben twee toeristische attracties bezocht die verder eigenlijk niet de moeite waard waren. Wel leuk was de man die op ons af kwam fietsen en ons door de stad geleid heeft, hij kon vrij goed Engels. Achteraf bleek natuurlijk dat de beste man provisie kreeg van de parken of restaurants waar hij ons naar toe bracht. Alleen in de restaurants zijn we niet ingetrapt, als echte Hollanders hebben we eerst het menu gecheckt voor de prijzen, toen het te duur was hebben we dat duidelijk gemaakt. Toen bracht hij ons naar een ander restaurant, wat eigenlijk even duur was, dus wij weer: het is te duur!. Aij, dat viel niet zo goed bij hem, een beetje gefrustreerd heeft hij ons toen naar een lokaal zeer zeer goedkoop eettentje gebracht (hij dacht natuurlijk, als ze zo graag goedkoop willen, dan ook echt het goedkoopste wat er is, we waren uiteindelijk 50 eurocent kwijt voor een hele maaltijd!) en ons daarna meteen verlaten. Ook nog een paar leuke Australiers ontmoet, van een van die gasten heb ik een aantal tips gekregen voor mijn verblijf in Xian, hij had daar namelijk les gegeven voor twee maanden.
Al met al bevalt het reizen tot nu toe erg goed. Morgen vertrekken we naar Long Shi, om de rijsterassen te bezichtigen en daar te verblijven in een klein plattelandsdorpje. Dan gaan hun naar het zuiden en ik naar het noorden. Brrrr het gaat nog kouder worden brrrr...
Later meer.
gegroet
Jangkong
Tuesday, January 02, 2007
Van Hong Kong naar het grote China
Morgen begint het grote avontuur, dan reis ik af naar China. Van 3 januarie tot en met 27 januarie ben ik op reis in China. Morgen vertrek ik met de trein naar Shenzhen, een stad zeer dichtbij Hong Kong om vanuit daar verder te reizen. Ik ga zoveel mogelijk reizen met de trein, het goedkoopste, veiligste en waarschijnlijk ook leukste vervoersmiddel in China. Ik verheug me op de landschappen die aan me voorbij gaan trekken. Mijn plan is om van Shenzhen naar Guilin te reizen, daar is een prachtig karstlandschap, in de regio (Yongshuan, Long Shen) wil ik ongeveer een week blijven. Dan zal ik verder trekken naar Chonqing, een van de grootste steden in China, om vanuit daar een boottocht te maken op de Yangzte River, naar de Three Gorges Dam (de drie kloven dam). Daarna ga ik naar Xian, met een oude stadswal en het terracotta leger in de buurt. Om daarna af te reizen naar Pingyao, een oude kleine stad. Daarna door naar het grote Beijing. Om daar rond te fietsen, de muur te beklimmen, Tianmen Square onveilig te maken en wat al niet meer. In Beijing wil ik ongeveer een week blijven. Vanuit Beijing vertrek ik naar Shanghai voor een paar dagen. En dan zit het erop, met de trein terug naar Hong Kong. Drie dagen in Hong Kong afscheid nemen van vrienden en de stad en dan terug naar Nederland. 31 Januarie vlieg ik terug. Maar eerst vertrekken morgen, ik ben benieuwd wat er allemaal op me af gaat komen. Ik hoop niet teveel lost in translation ervaringen mee te maken, ik ben in ieder geval wel gewapend met een handgemaakte woordenlijst! Spannend is het natuurlijk wel zo'n reis, maar mijn nieuwsgierigheid overwint. Ik zal proberen jullie via mijn blog op de hoogte houden.
Ps. Reacties lees ik met veel plezier, dus aarzel niet en post die comment.
Ps. Reacties lees ik met veel plezier, dus aarzel niet en post die comment.
Sunday, December 31, 2006
New Year
Een upperclass feest onder de hoogste toren van Hong Kong (IFC 2) met uitzicht op de haven, in een bar/restaurant genaamd RED. Het was een feest in stijl met hoge hakken, stijlvolle jurken en ordinaire asian playboys. Indieers, Canadezen, Hong Kongers, Japanners, Europeanen, Amerikanen trachtten er een feest van te maken. Muziek was goed genoeg (het kan natuurlijk altijd beter en vooral origeneler). Alleen moest er lang gewacht worden voor de drank. Op een gegeven moment was de meeste drank zelfs op. Ongelooflijk slecht georganiseerd, dan lijkt het zo'n high-class maar is de drank op, tjsa dan wordt het een beetje een zielige bedoeling. Toch was het een leuk feest, vooral bijzonder om zo tussen al die mensen en met uitzicht op de haven te feesten.
Subscribe to:
Posts (Atom)
