Ik moet het even kwijt, want hier gebeuren kleine bizarre dingen. Zo kom ik net terug van een 'punishment', een floormate had beloofd aan zijn roommate om samen te gaan lunchen. Maar op het laatste moment besluit hij te gaan lunchen bij de meisjes verdieping, want daar hadden ze van die lekkere noodles. Welnu, dit is natuurlijk zo'n ernstig vergrijp, dit moet gecorrigeerd worden. Opwinding op de vloer, iedereen komt op de gang, de meisjes verdieping komt ook massaal kijken. Er wordt gesmoesd tussen de jongens, welke straf zullen we geven? Druk overleg, gelach, nieuwsgierige blikken en de 'misdadiger' in het midden van de gang. Er wordt besloten om naar beneden te gaan, dus met een groep van dertig mensen naar beneden met de lift. Buiten wordt de straf uitgevoerd, de zogenaamde 'happy corner' een traditie binnen de HKU. De 'misdadiger' wordt opgetild door mijn floormates, gelach en opwinding alom. De meisjes kijken nieuwsgierig naar wat er gaat gebeuren. Het gebouw steunt op een aantal stevige betonnen pilaren, een van deze pilaren blijkt het doelwit te zijn. Met de benen wijd wordt de 'misdadiger' tegen de pilaar aangeramt! Op de melody van happy birthday wordt er happy corner gezongen, terwijl de 'misdadiger' s vleselijke pilaar tegen de betonnen pilaar aanklotst. Heen en weer, lalala, hahaha. Het klinkt veel ernstiger dan het werkelijk is, want de vleselijke pilaar wordt helemaal niet hard geraakt, eigenlijk vooral de dijbenen, maar het is goed voor vermaak van dertig mensen en de 'teambuilding' van de verdieping. Daarna heeft de meisjes verdieping nog iets verzonnen, heel grappig pfff... Hij moet een drapje van verse knoflook en hete chilisaus opeten. Jammie! En toen was de 'punishment' afgelopen, we konden weer allemaal naar boven, terug naar onze veilige kamertjes om te kruipen achter onze notebooks (de eeuwige vriend van de HKU student).
Nog iets bizars, weer specifiek voor de universiteit waar ik zit, mijn roommate had het in zijn hoofd gehaald dat hij graag in het bestuur wilde van zijn studievereniging. Hier gaat een verkiezing aan vooraf en een ondervraging door medestudenten. Oke, tot nu toe klinkt het nog redelijk he? Voor de ondervraging werd eerst geoefend, een dag lang werd het nieuwe bestuur ondervraagd door het oude bestuur om hun voor te bereiden op de officiele ondervraging. Een week later was het zover: de officiele ondervraging. Mijn roommate vertrok vol goede moed op vrijdagavond zes uur naar de society. Strak in het pak ging hij met zijn medebestuursleden op een stoel zitten, ze vormden een mooie lijn van studenten die een ware afstraffing te komen staat. Ze zijn namelijk ondervraagd door medestudenten over het beleid dat ze gaan voeren, gedurende, let op: VIJFTIG uur! Ik heb mijn roommate het hele weekend niet gezien, heerlijk zo'n kamer voor je alleen trouwens. Ze hebben het dubieuze record gevestigd voor hun studievereniging van de langste ondervraging. Hij kwam zondagavond terug met diepe wallen en een bleek gezicht. Sjonge jongen, vijftig uur continu wakker zijn, vragen beantwoorden van je medestudenten, kritiek doorstaan. Het is belachelijk in mijn ogen en fascinerend, hoe kan zo'n traditie ontstaan? Waarom wordt hij in stad gehouden door de slimste studenten van een ontwikkelde stad waar zeven miljoen mensen wonen? Weet jij het? Reageer!
Monday, November 27, 2006
Sunday, November 19, 2006
Guangzhou
Schildpadden, slangen en smalle stegen
Ik ben net terug van Guangzhou, een weekend weg geweest met Elysse (Canadese exchange student). Het was fantastisch, spannend en anders dan Hong Kong. Hong Kong ligt dan wil in China, maar het verschilt heel veel van mainland China. Guangzhou was veel exotischers, ik moest regelmatig terug denken aan Uganda. Ook warm, drukke straten met stalletjes op straat, oude engelse naaimachines die buiten op straat staan, kinderen die je verbaast aankijken.
We vertrokken vrijdagmiddag met de trein vanuit Hong Kong, na twee uur in de trein met de metro naar de hostel. De hostel lag op Shaiman Island, een rustig eiland met mooi oude koloniale gebouwen en veel oude bomen. We aten op het eiland, en dronken overheerlijke thee. Het trekken van de thee, was een heel ritueel wat werd uitgevoerd door de serveerster. We namen slokjes uit onze mini kopjes en keken uit op de Pearl Riverm met kisterig verlichte gebouwen.
De volgende ochtend scheen de zon, we gingen vol goede moed op pad naar het moderne kunst museum. Ik ben in Nederland naar de tentoonstelling China Contemporary geweest met Tim. Daar heb ik ook een boek gekocht, waar een aantal nieuwe architectonisch interesante gebouwen staan beschreven. Een daarvan was in Guangzhou, en het zou naast het moderne kunst museum(ontwerpen door Rem Koolhaas) liggen. Met dit doel in ons hoofd hebben we de stad verkent.
Op het eiland zagen we allemaal westerse paren met buggies met chinese baby's erin. Elysse had me hier vantevoren al over verteld. Uit Amerika komen veel mensen een kind adopteren uit China. Ik heb een beetje moeite met dit fenomeen. Op het eiland waren zelfs speciale babyshops, het leek een complete industrie. Wandelend door een grote laan met parken, zagen we naast alle buggies een aantal paren trouwfoto's maken.
Van het rustige eiland naar de drukke binnenstad, over en onder snelwegen die midden in de stad lopen. Liepen we door straten, met allemaal kleine winkeltjes die open zijn aan de buitenkant en die hun waren op straat uistallen. Alles werd er verkocht, en opmerkelijk vaak zaten de winkels in clusters bij elkaar. Wat is alles? Nou dit: gedroogde haaievinnen, noten, slangen, vlees, gedroogde vis, vis, schildpadden, tijgerachtige poten, waarschijnlijk echte dierhuiden, schorpioenen, slangen... De hoeveelheid schildpadden was echt schrikbarend. In een winkel keek je naar binnen en zag je zo'n honderd schildpadden, levend, op een hoop gegooid! In andere winkel werden er tientallen gigantische levende schildpadden van een halve meter verkocht! In witte zakken op straat, die bewogen, zaten nog meer schildpadden. Al die schildpadden deed me denken aan Tilburg, aan Niko de Wit in zijn atelier die vertelt over zijn nieuwe beeld voor de tuin achter het contertgebouw. Voor het beeld blaast hij een plastic speelgoed schildpad op, die schildpad liet hij zien was made in China.
Heel leuk en spannend was het lopen door de smalle steegjes, waar echt geleefd wordt. Vies, allerlei geuren, overkappingen, doorkijken, een snapshot van een gezin etend. Mannen wachtend op werk, mannen die kaarten, vrouwen die vrolijk zitten te kletsen en je nakijken. Kinderen die heel blij hello tegen je roepen. Na de steegjes liepen we op een lange boulevard langs de Pearl River, met vergezichten naar hoogbouw, lelijke reclames.
Na een zeer lange wandeling kwamen we aan bij het museum. Het bleek niet het juiste museum te zijn! Damn! Maar goed, wel naar binnen gegaan gelukkig. Vooral interessant was een tentoonstelling van een Chinese kunstenaar die zwart-wit drukken maakte met inkt. Vaak met communistische inslag.
Overweldigind was de straat die we inliep in de donkere schemering. Er waren markstalletjes waar vanalles verkocht werd, eetstalletjes. Vis die geslacht word, wisselgeld dat op het vlees gegooid wordt, een kapper die in de buitenlucht staat te knippen onder een tl-licht opgehangen tussen twee bomen, een superkleine tandartspraktijk, motorbikes die door het smallet straatje schieten, de straat met kiezels, gaten verschillende tegels en natuurlijk de blikken naar die twee opmerkelijk witte verschijningen in de avond. Aan elk avontuur komt een eind, zo ook aan deze straat, we vonden de metro en schoten onder de grond door richting onze hostel. Contrast, van primitieve markt in ultra moderne metro met gigantische reklames.
Aangekomen bij de bestemming, konden we wachten op het einde van een ontzettende hoosbij met flitsende bliksemschichten. Zoekend naar een restaurant om te eten zagen we de levering van ingevroren vlees in de vlees straat. Frappant, op het zelfde moment werd er verschillende bij winkels/groothandels grote dozen met vlees geleverd, uitgeladen door taaie Chinezen. Na een iets mindere maaltijd als vrijdag, zijn we gaan shoppen in een grote winkelstraat. Leuk zwartwit geblokte blouse gekocht, en illegale cd van zero 7 en funky sokken voor ....
's Nachts zittend op een bankje bij de rivier, met ieder een Tsingtao fles in de hand, werden we door twee politieagenten gemaand om weg te gaan. Ze kwamen aanrijden op eenvoudige fietsen, maar het fantastische was dat de ene een fiets had met een rood zwaailicht! Geweldig!
Zondag hebben we weer een poging ondernomen om het museum te vinden, aangekomen bij het museum bleek het weer het verkeerde museum te zijn. Wel weer interesante dingen gezien, lopend door de stad, zo waren er in een district opvallend veel Afrikanen en Arabieren. We hebben zelfs bij een decadent sjiek, maar toch goedkoop, arabier kabab gegeten. Jammie. Toen was het avontuur afgelopen, terug met de trein naar 'huis' Hong Kong. Tas uitpakken en mijn indrukken posten op de blog. De drukke twee laatste collegeweken kunnen beginnen. Druk werkend zal ik de dagen aftellen tot Marlise me komt op zoeken, vandaag nog maar tien dagen. Daarna anderhalve week examens en dan kan het reizen in China beginnen, vier weken met bevroren handen door dit o zo interessante land trekken.
Ik ben net terug van Guangzhou, een weekend weg geweest met Elysse (Canadese exchange student). Het was fantastisch, spannend en anders dan Hong Kong. Hong Kong ligt dan wil in China, maar het verschilt heel veel van mainland China. Guangzhou was veel exotischers, ik moest regelmatig terug denken aan Uganda. Ook warm, drukke straten met stalletjes op straat, oude engelse naaimachines die buiten op straat staan, kinderen die je verbaast aankijken.
We vertrokken vrijdagmiddag met de trein vanuit Hong Kong, na twee uur in de trein met de metro naar de hostel. De hostel lag op Shaiman Island, een rustig eiland met mooi oude koloniale gebouwen en veel oude bomen. We aten op het eiland, en dronken overheerlijke thee. Het trekken van de thee, was een heel ritueel wat werd uitgevoerd door de serveerster. We namen slokjes uit onze mini kopjes en keken uit op de Pearl Riverm met kisterig verlichte gebouwen.
De volgende ochtend scheen de zon, we gingen vol goede moed op pad naar het moderne kunst museum. Ik ben in Nederland naar de tentoonstelling China Contemporary geweest met Tim. Daar heb ik ook een boek gekocht, waar een aantal nieuwe architectonisch interesante gebouwen staan beschreven. Een daarvan was in Guangzhou, en het zou naast het moderne kunst museum(ontwerpen door Rem Koolhaas) liggen. Met dit doel in ons hoofd hebben we de stad verkent.
Op het eiland zagen we allemaal westerse paren met buggies met chinese baby's erin. Elysse had me hier vantevoren al over verteld. Uit Amerika komen veel mensen een kind adopteren uit China. Ik heb een beetje moeite met dit fenomeen. Op het eiland waren zelfs speciale babyshops, het leek een complete industrie. Wandelend door een grote laan met parken, zagen we naast alle buggies een aantal paren trouwfoto's maken.
Van het rustige eiland naar de drukke binnenstad, over en onder snelwegen die midden in de stad lopen. Liepen we door straten, met allemaal kleine winkeltjes die open zijn aan de buitenkant en die hun waren op straat uistallen. Alles werd er verkocht, en opmerkelijk vaak zaten de winkels in clusters bij elkaar. Wat is alles? Nou dit: gedroogde haaievinnen, noten, slangen, vlees, gedroogde vis, vis, schildpadden, tijgerachtige poten, waarschijnlijk echte dierhuiden, schorpioenen, slangen... De hoeveelheid schildpadden was echt schrikbarend. In een winkel keek je naar binnen en zag je zo'n honderd schildpadden, levend, op een hoop gegooid! In andere winkel werden er tientallen gigantische levende schildpadden van een halve meter verkocht! In witte zakken op straat, die bewogen, zaten nog meer schildpadden. Al die schildpadden deed me denken aan Tilburg, aan Niko de Wit in zijn atelier die vertelt over zijn nieuwe beeld voor de tuin achter het contertgebouw. Voor het beeld blaast hij een plastic speelgoed schildpad op, die schildpad liet hij zien was made in China.
Heel leuk en spannend was het lopen door de smalle steegjes, waar echt geleefd wordt. Vies, allerlei geuren, overkappingen, doorkijken, een snapshot van een gezin etend. Mannen wachtend op werk, mannen die kaarten, vrouwen die vrolijk zitten te kletsen en je nakijken. Kinderen die heel blij hello tegen je roepen. Na de steegjes liepen we op een lange boulevard langs de Pearl River, met vergezichten naar hoogbouw, lelijke reclames.
Na een zeer lange wandeling kwamen we aan bij het museum. Het bleek niet het juiste museum te zijn! Damn! Maar goed, wel naar binnen gegaan gelukkig. Vooral interessant was een tentoonstelling van een Chinese kunstenaar die zwart-wit drukken maakte met inkt. Vaak met communistische inslag.
Overweldigind was de straat die we inliep in de donkere schemering. Er waren markstalletjes waar vanalles verkocht werd, eetstalletjes. Vis die geslacht word, wisselgeld dat op het vlees gegooid wordt, een kapper die in de buitenlucht staat te knippen onder een tl-licht opgehangen tussen twee bomen, een superkleine tandartspraktijk, motorbikes die door het smallet straatje schieten, de straat met kiezels, gaten verschillende tegels en natuurlijk de blikken naar die twee opmerkelijk witte verschijningen in de avond. Aan elk avontuur komt een eind, zo ook aan deze straat, we vonden de metro en schoten onder de grond door richting onze hostel. Contrast, van primitieve markt in ultra moderne metro met gigantische reklames.
Aangekomen bij de bestemming, konden we wachten op het einde van een ontzettende hoosbij met flitsende bliksemschichten. Zoekend naar een restaurant om te eten zagen we de levering van ingevroren vlees in de vlees straat. Frappant, op het zelfde moment werd er verschillende bij winkels/groothandels grote dozen met vlees geleverd, uitgeladen door taaie Chinezen. Na een iets mindere maaltijd als vrijdag, zijn we gaan shoppen in een grote winkelstraat. Leuk zwartwit geblokte blouse gekocht, en illegale cd van zero 7 en funky sokken voor ....
's Nachts zittend op een bankje bij de rivier, met ieder een Tsingtao fles in de hand, werden we door twee politieagenten gemaand om weg te gaan. Ze kwamen aanrijden op eenvoudige fietsen, maar het fantastische was dat de ene een fiets had met een rood zwaailicht! Geweldig!
Zondag hebben we weer een poging ondernomen om het museum te vinden, aangekomen bij het museum bleek het weer het verkeerde museum te zijn. Wel weer interesante dingen gezien, lopend door de stad, zo waren er in een district opvallend veel Afrikanen en Arabieren. We hebben zelfs bij een decadent sjiek, maar toch goedkoop, arabier kabab gegeten. Jammie. Toen was het avontuur afgelopen, terug met de trein naar 'huis' Hong Kong. Tas uitpakken en mijn indrukken posten op de blog. De drukke twee laatste collegeweken kunnen beginnen. Druk werkend zal ik de dagen aftellen tot Marlise me komt op zoeken, vandaag nog maar tien dagen. Daarna anderhalve week examens en dan kan het reizen in China beginnen, vier weken met bevroren handen door dit o zo interessante land trekken.
Friday, November 10, 2006
Wednesday, November 08, 2006
Radioverslaggever in Hong Kong
Nu Reporter Jan online!!
Op de IBB51 radio site zijn nu enkele gestoorde/te gekke/slome/geweldige geluidsverslagen gepost van mij. De fragmenten zijn al eerder op dit zelfstandige radiostation uitgezonden, radio door en voor mijn medehuisgenoten en ibb bewoners.
Dus luister nu naar mij in Hong Kong!! Voor het luisteren naar de fragmenten klik dan in de rechterkolom op: geluid.
En als je te gekke, studentenradio wil horen luister dan naar IBB51 radio!
Als je geschokt,verbaasd, verveeld bent of gewoon wilt reageren, aarzel dan niet, en schrijf een comment.
groeten,
Reporter Jan
Op de IBB51 radio site zijn nu enkele gestoorde/te gekke/slome/geweldige geluidsverslagen gepost van mij. De fragmenten zijn al eerder op dit zelfstandige radiostation uitgezonden, radio door en voor mijn medehuisgenoten en ibb bewoners.
Dus luister nu naar mij in Hong Kong!! Voor het luisteren naar de fragmenten klik dan in de rechterkolom op: geluid.
En als je te gekke, studentenradio wil horen luister dan naar IBB51 radio!
Als je geschokt,verbaasd, verveeld bent of gewoon wilt reageren, aarzel dan niet, en schrijf een comment.
groeten,
Reporter Jan
Monday, November 06, 2006
Subscribe to:
Posts (Atom)
